-
1 pogodzić się
vr perfpogodzić się z czymś — to reconcile o.s. to sth
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogodzić się
-
2 pogodzić się
-
3 pogodzić\ się
сов. помириться; примириться;nie móc się \pogodzić\ się z czymś не мочь примириться с чём-л. -
4 pogodzić się
[погоджічь шіĕ]v.dk1) погодитися, примиритися ( zgodzić się z czymś)2) помиритися (np. ludzi między sobą) -
5 pogodzić się
помиритися, примиритися -
6 pogodzić
* * *pf.- godzę -godzisz, - gódź reconcile; ( zwaśnione rodzeństwo) reconcile, reunite, make peace between, bring together; pogodzić pracę zawodową z obowiązkami domowymi reconcile l. harmonize one's professional career with family life.pf.1. (= wybaczyć sobie wzajemnie) reconcile, make it up ( z kimś with sb).2. (= przestać się buntować przeciwko czemuś) accept ( sth); resign l. reconcile oneself to ( sth); put up with ( sth); pogodzić się z losem resign o.s. to (one's) fate; musisz się z tym pogodzić you have to grin and bear it; niedający się pogodzić incompatible ( z czymś with sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogodzić
-
7 pogodzić
1. vt pfaussöhnen, versöhnen2. vr: pogodzić siępogodzić się z czymś — sich in etw fügen (ergeben), sich mit etw abfinden
-
8 pogodzić
godzić się < zgodzić> (na A oder z I) einverstanden sein (mit D), hinnehmen (A); sich gefallen lassen (A) -
9 zgodzić się
сов.1) согласи́тьсяzgodzić się się na coś — согласи́ться (дать согла́сие) на что́-л.
2) ( okazać się prawidłowym) оказа́ться пра́вильным (ве́рным)obliczenia — ( rachunki) zgodziły się подсчёты оказа́лись пра́вильными
3) уст. наня́тьсяzgodzić się się do koszenia siana — наня́ться коси́ть се́но
zgodzić się się za parobka — наня́ться в батраки́ (батрако́м)
4) помири́тьсяSyn: -
10 zgodzić\ się
zgodzi|ć sięсов. 1. согласиться;\zgodzić\ się się na coś согласиться (дать согласие) на что-л.; 2. (okazać się prawidłowym) оказаться правильным (верным);obliczenia (rachunki) \zgodzić\ sięły się подсчёты оказались правильными;
3. уст. наняться;\zgodzić\ się się do koszenia siana наняться косить сено; \zgodzić\ się się za parobka наняться в батраки (батраком);
4. помириться+1. przystać 3. wynająć się 4. pojednać się, pogodzić się
-
11 przeprosić się
сов.1) попроси́ть проще́ния (извине́ния) друг у дру́га2) ( pogodzić się) помири́ться, прости́ть друг дру́га• -
12 przeprosić\ się
сов. 1. попросить прощения (извинения) друг у друга;2. (pogodzić się) помириться, простить друг друга; ● \przeprosić\ się się z czymś шутл. вернуться к чему-л., начать опять употреблять что-л. -
13 pojednać się
-
14 pojednać\ się
сов. помириться, примириться -
15 rozchodzić się
1) (rozprzestrzeniać się) разноситься, распространяться2) rozchodzić się (znikać – np. o obrzęku) рассасываться3) rozchodzić się (dobrze się sprzedawać) расходиться (хорошо продаваться)4) rozchodzić się (o pieniądzach) расходиться (о деньгах)5) rozchodzić się (odchodzić w różne strony) расходиться (отходить друг от друга)6) rozchodzić się (przywyknąć do chodzenia) расходиться (привыкнуть к ходьбе)7) rozchodzić się (rozdzielać się) расходиться (разъединяться)8) rozchodzić się (rozpływać się, znikać) расходиться (рассеиваться)9) rozchodzić się (rozstawać się) расходиться (расставаться)10) rozchodzić się (rozwodzić się) расходиться (разводиться)rozpędzać się, nabierać rozpędu расходиться (набрать скорость)zacząć chodzić расходиться (начать ходить)rozmijać się расходиться (не встречаться)nie móc pogodzić, nie zgadzać się, wykazywać niezgodność расходиться (не соглашаться)rozpadać się расходиться (об атмосферических осадках)mijać się, wymijać się расходиться (обходить, не задев)być odmiennym, różnić się расходиться (различаться)rozpuszczać się, roztapiać się расходиться (растворяться)nabierać ochoty, ożywiać się расходиться (увлечься)rozigrać się, rozszaleć się разг. расходиться (разбушеваться)* * *I несов.1) расходи́ться2) распространя́ться, расходи́ться; ср. rozejść sięII сов. разг.1) ( o obuwiu) разноси́ться2) расходи́ться; привы́кнуть к ходьбе́ (после болезни и т. п.)Syn: -
16 помириться
pogodzić się, pojednać się, zgodzić się -
17 pog|odzić
pf Ⅰ vt 1. (pojednać) to reconcile (kogoś z kimś sb with sb)- pogodzić zwaśnione rodziny to bring the feuding families together ⇒ godzić2. (połączyć) to combine (coś z czymś sth with sth)- pogodzić pracę z wychowywaniem dzieci to reconcile a career with bringing up children- pogodzić teorię z praktyką to bring together theory and practice ⇒ godzićⅡ pogodzić się 1. (pojednać się) to be reconciled (z kimś with sb); to make up (z kimś with sb)- pogodzili się z żoną he made up a. mended fences with his wife- pogódźcie się wreszcie! why don’t you make peace at last ⇒ godzić się2. (zaakceptować) to resign oneself (z czymś to sth)- pogodzić się z losem to resign oneself to one’s fate- pogodzić się z myślą, że… to get used to the thought that… ⇒ godzić sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pog|odzić
-
18 g|odzić1
impf Ⅰ vt 1. (jednać) to reconcile (kogoś z kimś sb with sb)- godzić zwaśnione strony to reconcile the feuding parties ⇒ pogodzić2. (łączyć) to combine (coś z czymś sth with sth)- godzić pracę z wychowywaniem dzieci to combine a career with bringing up children- godzić sprzeczne elementy w jedną całość to combine conflicting elements together a. into a single whole- jak ty godzisz te dwie role? how do you reconcile those two roles? ⇒ pogodzić3. przest. (zatrudniać) to hire- godzić kogoś do robienia czegoś to hire sb to do sth- godzić kogoś na gosposię to hire sb as a housekeeper ⇒ zgodzićⅡ godzić się 1. (jednać się) to be reconciled, to make up (z kimś with sb)- oni zawsze od razu się godzą they always make up right away ⇒ pogodzić się2. (łączyć się) to be combined (z czymś with sth)- to się nie godzi z powagą chwili it doesn’t befit the solemnity of the moment3. (przyzwalać) to agree (na coś to sth)- godzić się z czyimś postępowaniem to go along with sb’s behaviour- nie można godzić się, żeby za nas decydowali we can’t allow them to decide for us- nie gódź się na to! don’t agree to it! ⇒ zgodzić się4. (akceptować) to reconcile oneself, to be resigned (z czymś to sth)- godzić się z myślą, że… to reconcile oneself to the thought that…- godzić się z losem to resign oneself to one’s fate ⇒ pogodzić się5. przest. (zatrudniać się) to take a job- godzić się do sprzątania to take a cleaning job- godzić się na pokojówkę to take a job as a maid ⇒ zgodzić sięⅢ godzi się v imp. przest., książk. to befit książk.- nie godzi się tak traktować ludzi it ill befits you to treat people this way- czy godzi się tak postępować? is it right a. fitting to act like this?The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > g|odzić1
-
19 reconcile
['rɛkənsaɪl]vtto reconcile o.s. to sth — godzić się (pogodzić się perf) z czymś
* * *1) (to cause (people) to become friendly again, eg after they have quarrelled: Why won't you be reconciled (with him)?) pogodzić2) (to bring (two or more different aims, points of view etc) into agreement: The unions want high wages and the bosses want high profits - it's almost impossible to reconcile these two aims.) pogodzić3) (to (make someone) accept (a situation, fact etc) patiently: Her mother didn't want the marriage to take place but she is reconciled to it now.) pogodzić (się)• -
20 make up
1. vt( constitute) stanowić; ( invent) wymyślać (wymyślić perf); ( prepare) przygotowywać (przygotować perf)2. vi( after quarrel) godzić się (pogodzić się perf); ( with cosmetics) robić (zrobić perf) (sobie) makijaż, malować się (umalować się perf)to be made up of — składać się z +gen
* * *1) (to invent: He made up the whole story.) wymyśleć2) (to compose or be part(s) of: The group was made up of doctors and lawyers.) składać3) (to complete: We need one more player - will you make up the number(s)?) dopełnić, uzupełnić4) (to apply cosmetics to (the face): I don't like to see women making up (their faces) in public.) malować się5) (to become friends again (after a quarrel etc): They've finally made up (their disagreement).) pogodzić się
См. также в других словарях:
pogodzić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. godzić (się) I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
godzić się – pogodzić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dochodzić do zgody, porozumienia z kimś; jednać się z kimś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Godzić się z przyjacielem po kłótni. Pogodzili się wreszcie po dziesięciu latach. {{/stl 10}}{{stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pogodzić — dk VIa, pogodzićdzę, pogodzićdzisz, pogodzićgódź, pogodzićdził, pogodzićdzony «doprowadzić do zgody; pojednać» Pogodzić zwaśnione rodziny. Pogodzić siostrę z bratem. przen. a) «przyzwyczaić do myśli o czymś, oswoić z czymś» Ten obowiązek pogodzi… … Słownik języka polskiego
zżyć się — dk Xa, zżyję się, zżyjesz się, zżyj się, zżył się zżywać się ndk I, zżyć sięam się, zżyć sięasz się, zżyć sięają się, zżyć sięaj się, zżyć sięał się 1. «przywiązać się do kogoś, zaprzyjaźnić się z kimś, razem z nim żyjąc, pracując» Zżyć się z… … Słownik języka polskiego
mówi się trudno — {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} tym wyrażeniem mówiący stwierdza, że nie można czegoś zrobić, zmienić, że trudno czemuś zaradzić, trzeba się z czymś pogodzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mówi się trudno, autobus odjechał i musimy czekać, aż … Langenscheidt Polski wyjaśnień
stało się — {{/stl 13}}{{stl 8}}wykrz., pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} mówiący stwierdza tym zwrotem, że coś jest nieodwracalne, trzeba się z tym pogodzić : {{/stl 7}}{{stl 10}}Trudno, stało się, nie ma na to rady! {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pojednać — dk I, pojednaćam, pojednaćasz, pojednaćają, pojednaćaj, pojednaćał, pojednaćany pojednywać ndk I, pojednaćam, pojednaćasz, pojednaćają, pojednaćaj, pojednaćał, pojednaćany a. VIIIa, pojednaćnuję, pojednaćnujesz, pojednaćnuj, pojednaćywał,… … Słownik języka polskiego
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
dojść — dk, dojśćjdę, dojśćjdziesz, dojdź, doszedł, doszła, doszli, doszedłszy dochodzić ndk VIa, dojśćdzę, dojśćdzisz, dojśćchodź, dojśćdził 1. «posuwając się osiągnąć określone miejsce, cel» a) «o ludziach i zwierzętach: idąc dotrzeć dokądś» Dojść do… … Słownik języka polskiego
przyjąć — dk Xc, przyjąćjmę, przyjąćjmiesz, przyjąćjmij (przyjm), przyjąćjął, przyjąćjęła, przyjąćjęli, przyjąćjęty, przyjąćjąwszy przyjmować ndk IV, przyjąćmuję, przyjąćmujesz, przyjąćmuj, przyjąćował, przyjąćowany 1. «stać się odbiorcą czegoś, wziąć to,… … Słownik języka polskiego
dać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… … Słownik frazeologiczny
